بر نگه سرد من به گرمی خورشید
مینگرد هر زمان دو چشم سیاهت
تشنه این چشمه ام،چه سود خدا را
شبنم جان مرا،نه تاب نگاهت
جز گل خشکیده ای و برق نگاهی
از تو در این گوشه یادگار ندارم
زان شب غمگین،که از کنار تو رفتم
یک نفس از دست غم قرار ندارم
